Ergometryna

Ergometryna należy do małocząsteczkowych, rozpuszczalnych w wodzie alkaloidów sporyszu. Inne jej nazwy to ergobazyna lub ergonowina. Jest ona amidem 2-aminopropanolu i kwasu D(-) lizergowego. Ergometryna jest stosowana w lecznictwie jako wodoromaleinian ergometryny.

Ergometryna wykazuje silny wpływ kurczący na macicę. Wywołuje fale rytmicznych skurczów i zwiększa napięcie jej ścian. Znacznie słabiej działa na mięśnie gładkie innych narządów. W przeciwieństwie do alkaloidów wielkocząsteczkowych nie wykazuje działania sypatykolitycznego.
Ergometrynę stosuje się przede wszystkim w położnictwie w celu wzmożenia skurczów porodowych (b. ostrożnie gdyż może zatrzymać rozwieranie się szyjki macicy !! ) i w ostatnim okresie porodu po oddzieleniu się łożyska.
W ostrym zatruciu stosuje się atropinę i nitroglicerynę.

Dawkowanie:
Doustnie 0,25-0,5 mg 2 razy dziennie przez 3-4 dni.
Domięśniowo 0,25-0,5 mg.
Dożylnie 0,05-0,25 mg

Surowce

Secale cornutum- Sporysz

Roślina: Claviceps purpurea - Buławinka czerwona
Rodzina: Clavicipitaceae
Klasa: Ascomycetes - Workowce

Zdjęcie: Claviceps purpurea - Buławinka czerwona
Zródło zdjęcia: www.awl.ch/heilpflanzen

Sporysz - Secale cornutum jest przetrwalnikiem buławinki czerwonej, grzyba pasożytującego na różnych gatunkach traw, głównie życie.
Cykl rozwojowy grzyba jest dość skomplikowany. Dojrzałe przetrwalniki wypadają z kłosów na ziemię, gdzie zimują. Z nich wyrastają podkładki z czerwonymi główkami, z których uwalniają się zarodniki zakażające znamiona kwitnącego żyta. W zakażonych zalążniach rozwija się grzybnia wytwarzająca konidia i słodką ciecz wabiącą owady. Owady przenoszą zarodniki konidialne na dalsze kłosy. W okresie letnim powstają formy przetrwalnikowe grzyba czyli sporysz.
W chwili obecnej sporysz występuje dość rzadko, nie licząc jego specjalnych upraw prowadzonych w celu pozyskania surowca i izolacji jego alkaloidów. W tym samym celu prowadzi się również hodowle niektórych szczepów grzyba na sztucznych pożywkach. Sporysz jest surowcem alkaloidowym, którego obecność w mące dość często powodowała nawet śmiertelne zatrucia ludzi. Zawiera on alkaloidy indolowe. Ich zawartość jest zmienna i zwykle nie przekracza 0,2 % zdarza się jednak, że czasami dochodzi ona do 1 %. W skład zespołu alkaloidów sporyszowych wchodzą pochodne kwasu lizergowego, izolizergowego i tak zwane klawiny. Z punktu widzenia farmakologicznego najważniejsze spośród nich są pochodne kwasu lizergowego. Zalicza się do nich: ergometrynę, ergotaminę, ergokrystynę, ergokryptynę i inne.
Więcej na temat tego surowca znajdziesz na stronie Secale cornutum.


Ostatnia aktualizacja: 2011-01-31