Powrót na stronę główną

Cortex


Szukaj w serwisie:

Język obsługi bazy:



Wypożyczalnia
koncentratorów tlenu

STRONA GŁÓWNA BAZA SUROWCÓW FITOCHEMIA ALKALOIDY
Folium Flos Herba Fructus Semen Cortex Radix Rhizoma Varia

Salicis cortex
Kora wierzby FP X

Zdjęcie surowca nie jest jeszcze przygotowane

 

 Rysunki tego surowca
ang.:  Willow barck
 
Roślina: 
 
Salix purpurea L. - Wierzba purpurowa
Salix dafnoides Hill. - Wierzba wawrzynkowa
Salix fragilis L. - Wierzba krucha
Salix sp,
Rodzina:  Salicaceae - Wierzbowate

Opis surowca: 

Cała lub rozdrobniona, wysuszona kora z młodych gałęzi wymienionych gatunków wierzby, lub ich całe tegoroczne gałęzie, zawierające nie mniej jak 1,5% salicylanów w przeliczeniu na salicynę.
Surowiec zbiera się wiosną, przed wytworzeniem liści.

Związki czynne: 

Glikozydy salicylowe (salicyna, salikortyna, populina) do 3%. Kwasy fenolowe - kw. kawowy. Garbniki do 10 % i flawonoidy - glikozydy kwercetyny.
 

Działanie: 

Antirheumaticum, antipyreticum, antiphlogisticum.
Zawarte w surowcu salicylany na skutek przemian biochemicznych w przewodzie pokarmowym zostają przekształcone do kwasu salicylowego. Związek ten wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i umiarkowane przeciwgorączkowe. Surowiec działa łagodniej od syntetycznych salicylanów (np. apiryny). Nie wykazuje również tylu co one działań ubocznych. Nie ma wpływu na krzepliwość krwi. Zawarte w surowcu garbniki wykazują lekkie działanie ściągające, a flawonoidy lekkie działanie moczopędne.
Wskazania: W leczeniu dolegliwości reumatycznych oraz bóli krzyża. Tradycyjnie jako lek przeciwgorączkowy w leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych.
Uwagi: Nie zalecany u dzieci ze względu na podobieństwo substancji czynnych surowca do aspiryny - leku mogącego wywołać u dzieci zespół Reye'a. W ciąży stosować jedynie po konsultacji lekarskiej. Nie stosować u osób uczulonych na salicylany.
 

Stanowiska: 

Wierzba występuje w Europie, Azji i Afryce.

Wygląd  zewnętrzny: 

Kora o grubości 1-2 mm ma postać giętkich, rurkowatych kawałków. Jej zewnętrzna powierzchnia jest gładka lub czasem podłużnie pomarszczona, zielonkawożółta lub brunatnoszara. Wewnętrzna jest gładka lub podłużnie prążkowana. Kolor różny - biały, jasnożółty, czerwonobrunatny. Przełom w części zewnętrznej ziarnisty, w wewnętrznej włóknisty.
W przypadku tegorocznych gałązek ich średnica nie przekracza 1 cm. Przełam gałęzi biały lub jasnożółty.

Cechy  anatomiczne: 

Proszek jest jasnobrunatny. W proszku występują długie, grubościenne włókna okrysztalone. W miękiszu kory widoczne grubościenne komórki o perełkowato zgrubiałych ścianach z gruzłami szczawianu wapnia wewnątrz. Fragmenty zdrewniałych naczyń i zgrubiałe komórki korka. W większych fragmentach tkanek - zwłaszcza w przypadku surowca w postaci gałązek można zaobserwować jednorzędowe promienie rdzeniowe.

  


Ostatnia aktualizacja: 2016-07-10


Webmaster Ejsmont Łukasz | Reklama
©2005-2023 Farmakognozja Online