Powrót na stronę główną

Herba


Szukaj w serwisie:

Język obsługi bazy:



Wypożyczalnia
koncentratorów tlenu

STRONA GŁÓWNA BAZA SUROWCÓW FITOCHEMIA ALKALOIDY
Folium Flos Herba Fructus Semen Cortex Radix Rhizoma Varia

Polygoni hydropiperis herba
Ziele rdestu ostrogorzkiego FP VI

Herba Polygoni hydropiperis style=

 

Powiększ zdjęcie
ang.:  Water-pepper
 
Roślina: 
 
Polygonum hydropiper - Rdest ostrogorzki  Zobacz rycinę !!
Rodzina:  Polygonaceae - rdestowate

Opis surowca: 

Surowcem są pędy rdestu ostrogorzkiego zebrane w okresie kwitnienia (czerwiec i lipiec).

Związki czynne: 

Zawiera związki flawonoidy: glikozydy kwercetyny - rutynozyd. Zawiera także garbniki hydrolizujące i katechinowe, kwasy fenolowe i olejek eteryczny, w którym występują aldehydy seskwiterpenowe o ostrym smaku i zapachu.
 

Działanie: 

Haemostaticum, adstringens.
Wyciągi z surowca posiadają właściwość hamowania niezbyt obfitych krwotoków wewnętrznych. Powodują nieznaczne podwyższenie krzepliwości krwi i obniżenie ciśnienia. Krwawienia z małych naczyń krwionośnych przewodu pokarmowego są hamowane poprzez powstanie trwałych połączeń garbników z białkami krwi. Rutynozyd zmniejsza przepuszczalność naczyń krwionośnych. Surowiec działa również przeciwkrwotocznie na macicę, ale znacznie słabiej niż wyciągi ze sporyszu.
Wskazania: Wyciągi z rdestu są dobrym środkiem do hamowania drobnych krwawień. Były często stosowane do hamowania długotrwałych i obfitych miesiączek. Miały także zastosowanie jako składnik preparatów stosowanych w leczeniu hemoroidów. Obecnie rzadko stosowane.
 

Stanowiska: 

Roślina występuje niemal na całej półkuli północnej. W Polsce dość pospolita na wilgotnych stanowiskach. Surowiec pochodzi ze stanowisk naturalnych.

Wygląd  zewnętrzny: 

Łodyga jest walcowata, w odróżnieniu do Polygoni avicularis herba pusta w środku, podzielona na międzywęźla, czerwonawa, w węzłach występują przylistki zrastające się w tutkę. Liście są podłużnie lancetowate o zwężonej nasadzie, ostrym szczycie, krótkoogonkowe.
Kwiaty są drobne, białaworóżowe, zebrane w kłosowate kwiatostany nie zróżnicowane na kielich i koronę. Okwiat jest 4-dzielny.
Zapachu brak, smak charakterystyczny, palącogorzki, przypominający smak pieprzu ziołowego.

Cechy  anatomiczne: 

W miękiszu kory i rdzenia obserwuje się gruzły, garbniki, skrobię. Liść ma budowę bifacjalną. W miękiszu tuż pod skórką zbiorniki wydzielnicze wypełnione żółtawą treścią. Aparaty szparkowe typu rubiaceae lub solanaceae.

  


Ostatnia aktualizacja: 2012-07-15


Webmaster Ejsmont Łukasz | Reklama
©2005-2023 Farmakognozja Online