Lichen islandicus
Tarczownica islandzka FP X

Surowcem jest cała lub rozdrobniona,wysuszona w temperaturze 60^oC plecha Cetraria islandica. Surowiec musi charakteryzować się współczynnikiem pęcznienia pow 4,5.

Surowiec zawiera do 4% gorzkich kwasów porostowych (m.in. kw. fumaroprotocetratowy, kw. D-protolichesterynowy, kw. usninowy), wielocukry (lichenina i izolichenina) do 70%, śluzy, sole mineralne.
 

Antibechicum, bactericidum, antihydroticum, antiemeticum.
Duża zawartość wielocukrów i śluzów sprawia, że surowiec wykazuje działanie osłaniające na błony śluzowe górnych dróg oddechowych i przewodu pokarmowego. Zmniejsza stany zapalne i chroni przed podrażnieniem. Kwasy porostowe zawarte w tarczownicy hamują rozwój wielu drobnoustrojów gram-dodatnich oraz pałeczek gruźlicy ludzkiej. Powodują one również zwiększenie wydzielania kwasu żołądkowego (jako substancje goryczowe), pobudzenie łaknienia i zwiększenie wchłaniania substancji odżywczych. Nasilenie wydzielania soku żołądkowego widoczne jest jednak jedynie przy podaniu małych ilości surowca. Większe ilości hamują to wydzielanie (ujawnia się działanie osłaniające śluzów). Zawarty w surowcu jod może pobudzać pracę tarczycy. Tarczownica wykazuje również działanie przeciwpotne i przeciwwymiotne. Wodne wyciągi z surowca wykazują po podaniu pozajelitowym działanie cytotoksyczne.
Wskazania: Infekcje górnych dróg oddechowych, nieżyt żołądka, choroba wrzodowa, zapalenie odbytu. Surowiec polecany przy leczeniu gruźlicy, jako środek pomocniczy, osłaniający śluzówki przewodu pokarmowego, o działaniu przeciwwymiotnym (zapobiega nudnościom przy dużych dawkach antybiotyków) i dodatkowym działaniu przeciwprądowym.
 

Tarczownica jest występującym na wszystkich kontynentach półkuli północnej porostem. W Polsce pod ochroną. Rośnie na ziemi, pniach i skalistych podłożach. Jest wieloletnią rośliną osiągającą wysokość do około 6 - 10 cm. Górna strona plechy jest oliwkowo-brązowa, a dolna plamista w kolorze jasnoszarym. Porost ma krzaczkowaty pokrój i rozgałęzia się na kędzierzawe, coraz drobniejsze listki. Krawędź plechy jest uwypuklona do góry.

Surowiec jest brązowy, czasem, w niektórych częściach przechodzący w szaro-biały lub czerwony kolor. Nie ma zapachu. Smak określany jako lekko ściągający. Wysuszony surowiec jest kruchy i przekształca się w szaro-biały proszek. Po umieszczeniu w wodzie pęcznieje, tworząc koloid. Po zagotowaniu i ostudzeniu tworzy trwały żel.

Ostatnia aktualizacja: 2016-07-14