Powrót na stronę główną

Cortex


Szukaj w serwisie:

Język obsługi bazy:



Wypożyczalnia
koncentratorów tlenu

STRONA GŁÓWNA BAZA SUROWCÓW FITOCHEMIA ALKALOIDY
Folium Flos Herba Fructus Semen Cortex Radix Rhizoma Varia

Quercus cortex
Kora dębowa FP X

Cortex Quercus style=

 

Powiększ zdjęcie Zdjęcie mikroskopowe Rysunki tego surowca
ang.:  Oak bark
 
Roślina: 
 
Quercus robur L. (Q. pedunculata Ehrh.) - Dąb szypułkowy
Quercus petraea (Matt.)Liebl. (Q. sessilis Salisb.) - Dąb bezszypułkowy
Quercus pubescens Willd. - Dąb omszony
Zdjęcia rośliny Zobacz rycinę !!
Rodzina:  Fagaceae - Bukowate

Opis surowca: 

Surowcem jest wysuszona i rozdrobniona kora z młodych gałęzi wyżej wymienionych gatunków dębu, zawierająca nie mniej niż 3% garbnikóww przeliczeniu na pirogalol.

Związki czynne: 

Garbniki pochodne katechiny i kwasu elagowego. Oprócz tego kwasy: elagowy i galusowy, katechina i epikatechina. Małe ilości trójterpenów. W starszej korze występują flobafeny, które nie mają własności garbników.
 

Działanie: 

Antidiarrhoicum, antisepticum, anthiphlogisticum, hemostaticum.
Surowiec ma działanie ściągające - wynikające z obecności dużej ilości garbników. Po zastosowaniu na skórę lub błony śluzowe działa przeciwzapalnie. Po podaniu doustnym surowiec ma właściwości zapierające i przeciwbiegunkowe. Jest to wynikiem łączenia się garbników z białkami śluzówki jelit, co hamuje napływ wody do światła jelita. Garbniki absorbują również toksyny znajdujące się w świetle przewodu pokarmowego. Surowiec wykazuje działanie bakteriobójcze (o szerokim spektrum) na drobnoustroje w przewodzie pokarmowym, jamie ustnej i na skórze. Hamuje krwawienia z drobnych naczyń.
Wskazania: Wewnętrznie w biegunkach, szczególnie pochodzenia bakteryjnego, zatruciach pokarmowych. Odwary bądź wyciągi alkoholowe z surowca stosuje się do okładów lub przemywań w stanach zapalnych skóry, jamy ustnej, w obrębie narządów płciowych i odbytu. Surowiec stosuje się również w przypadku nadmiernej potliwości dłoni i stóp.
Uwagi: W biegunce nie stosować dłużej niż 2- 3 dni bez konsultacji lekarza. Zewnętrznie nie dłużej niż 2-3 tygodnie. Nie stosować na duże powierzchnie uszkodzonej skóry, w trakcie chorób zakaźnych przebiegających z gorączką i w ciężkiej niewydolności serca. Garbniki zawarte w surowcu zmniejszają wchłanianie stosowanych równocześnie leków (szczególnie tych o charakterze zasadowym).
 

Stanowiska: 

Występuje niemal w całej Europie. W Polsce powszechny na niżu. Surowiec pochodzi ze stanowisk naturalnych, najczęściej z obszarów wschodniej Europy.

Wygląd  zewnętrzny: 

Kora ma postać rurek lub rynienek o grubości nie większej niż 3 mm. Powierzchnia zewnętrzna jest gładka, srebrzystoszara lub brunatna, lśniąca. Występują na niej nieliczne przetchlinki. Wewnątrz żółtobrunatna lub czerwonobrunatna, matowa z lekkimi podłużnymi wypukłościami. Przełam nierówny, włóknisty.
Smak silnie ściągający, nieco gorzkawy.

Cechy  anatomiczne: 

W komórkach korka występuje brunatny flobafen. W korze pierwotnej obserwujemy grupy skleroid. Występują też włókienka okrysztalone jedyńcami szczawianu wapnia. W korze pierwotnej i wtórnej gruzły szczawianu.
Kora wybarwia się na niebiesko-zielono pod wpływem chlorku żelaza (III).
Proszek z surowca ma barwę jasnobrunatną lub czerwonobrunatną.

  


Ostatnia aktualizacja: 2016-07-07


Webmaster Ejsmont Łukasz | Reklama
©2005-2023 Farmakognozja Online