Menthae piperitae folium
Liść mięty pieprzowej FP X

Surowcem są całe lub pocięte, wysuszone liście (zebrane z nie kwitnących roślin). Zawierające nie mniej niż 12 ml/kg (cały surowiec) lub 9ml/kg (pocięty) olejku eterycznego.

Surowiec zawiera olejek eteryczny, którego głównymi składnikami są mentol i jego estry (razem do 50%), menton i inne monoterpeny. Oprócz tego garbniki, flawonoidy, fenolokwasy i gorycze.
 

Stomachicum, carminativum, cholereticum, antisepticum, spasmolyticum, analgeticum.
Liść mięty należy do jednych z bardziej wszechstronnych i najczęściej stosowanych ziół. Działanie surowca związane jest z obecnością olejku eterycznego, a w szczególności zawartego w nim mentolu. Inne substancje czynne np. garbniki posiadają drugorzędne znaczenie dla działania surowca, aczkolwiek ich zawartość również ma wpływ na kierunki działania. Wyciągi wzmagają czynność wydzielniczą żołądka oraz wątroby. Ponadto zmniejszają napięcie mięsni gładkich jelit i dróg żółciowych, przywracają ruchy perystaltyczne. Liście mięty posiadają właściwości przeciwbakteryjne oraz słabe właściwości uspokajające. Z surowca otrzymuje się olejek miętowy - Oleum Menthae piperitae, który działa podobnie jak liście mięty, ale znacznie silniej.
Zastosowanie: Najczęściej surowiec jest stosowany w zaburzeniach trawiennych z objawami bólu brzucha i wzdęciami. Może być również stosowany w chorobach wątroby i dróg żółciowych np.: niedoborach żółci.
Uwagi: Olejek mięty pieprzowej może wywołać bóle brzucha i wymioty, a w dużych dawkach zburzenia równowagi i głęboki sen. Istnieją rzadkie doniesienia o występowaniu rekcji alergicznych (czasem bardzo silnych) na olejek mięty i mentol.
 

Roślina ta jest potrójnym mieszańcem otrzymanym w Anglii ze skrzyżowania odmian mięty: Mentha viridis L. z Mentha aquatica L. Z kolei Mentha viridis jest mieszańcem Mentha longifolia (L.) Hudsona i Mentha rotundifolia (L.) Hudsona. Jest uprawiana w dużych ilościach w wielu krajach, również w Polsce.

Liść jest zielony lub brunatnawozielony, ogonkowy, podłużnie jajowaty, nieznacznie owłosiony, o piłkowanym brzegu i zaostrzonym szczycie blaszki. Posiada charakterystyczny, przenikliwy zapach i aromatyczny smak.

Liść ma budowę bifacjalną. Na powierzchni skórki występują szparki typu Labiatae. W zagłębieniach skórki znajdują się włoski typu Labiatae.

Ostatnia aktualizacja: 2016-05-20