Kumaryny są grupą związków czynnych, które charakteryzują się dużą różnorodnością działań farmakologicznych. Związane jest to bezpośrednio z różnicami w budowie cząsteczek poszczególnych związków. Z najważniejszych właściwości tych substancji czynnych wymienić należy działania: przeciwzakrzepowe, spazmolityczne, uspokajające, fotosensybilizujące (uczulające) i światłochłonnne.
Działanie przeciwzakrzepowe niektórych kumaryn związane jest z blokowaniem przez nie w wątrobie syntezy niektórych czynników krzepnięcia krwi, a co za tym idzie upośledzenia tego procesu. Chodzi tu w szczególności o protrombinę oraz czynniki VII, IX i X kaskady krzepnięcia krwi. Do powstawania tych białek w wątrobie niezbędna jest obecność witaminy K. Niektóre kumaryny (np. dikumarol) w wyniku swojego strukturalnego podobieństwa do owej witaminy zastępują ją w szlakach syntezy czynników krzepnięcia krwi. Niestety, podobieństwo strukturalne nie idzie w parze z podobieństwem funkcjonalnym, przez co nie dochodzi do syntezy prawidłowych białek kaskady krzepnięcia krwi. Kumaryny pełnią wiec funkcje tak zwanych antymetabolitów witaminy K.
Niektóre z kumaryn znalazły ponadto zastosowanie w dermatologi przy leczeniu bielactwa. Do mniej leczniczych zastosowań kumaryn zaliczyć należy ich wykorzystanie w kosmetyce jako środków zapachowych, czy filtrów przciwsłonecznych. Wiadomo również, że niektóre z poznanych kumaryn są silnymi truciznami i mają udowodnione działanie kancerogenne.
Ostatnia aktualizacja: 2005-10-20